Mens en samenleving

De visie van Professor Paul Verhaeghe in de Vooruit in Gent op 30 januari 2012. 

Professor Paul Verhaeghe heeft het over dat we moeten reageren voor of tegen het neoliberalisme want hoe je het nu draait of keert het neoliberlisme domineert ons leven en onze gedachtegang of we nu willen of niet. Hieronder volgen 4 stellingen/meningen van hem. Voel je vrij om je eigen mening of visie erover te geven.

1) Er is nog maar één dominante in het neoliberalisme en dat is de economie, alles is een product geworden. 

Hier ga ik wel mee akkoord, zo voelt het ook aan. Rechtstreekse contacten met mensen heb je nu bijna niet meer, voor alles is er wel een dienst waar je terecht kan bijvoorbeeld customer service. Bedrijven laten wel uitschijnen dat ze het beste voor hebben met de mensen zolang je betaalt, stuit je op een probleem dan is het de customer service dat het wel oplost. Praten wordt niet meer gedaan, je bent een nummer in deze maatschappij.

2) Het neoliberlisme is een ramp op maatschappelijk vlak.

Op 30 jaar tijd zijn de inkomensverschillen zo groot geworden dat de middenklasse in Groot-Brittannië bijvoorbeeld gewoon is weggevallen. Er is een een correlatie van inkomensverschillen en gezondheidsparameters. Voorbeelden hier van zijn: mentale stoornissen, tienerzwangerschappen, agressie, criminaliteit en drugsgebruik. Je bent volgens het neoliberalisme zelf verantwoordelijk geworden of je succesvol bent of niet.

Ik vind dat de maatschappij een druk op je zet gewoon omdat je middelen moet hebben om het zogezegd goed te hebben. De rekeningen liggen er wel op het einde van de maand en die moeten betaalt worden. Dus of je nu ambitie hebt of niet, je moet soms iets aannemen dat je misschien liever niet wilt gewoon om niet in de problemen te komen. Is het dan zo verwonderlijk dat mensen zich soms keren in de criminaliteit of het dealen van drugs gewoon om snel aan 'geld' te komen dat je in deze maatschappij zo hard nodig hebt? Wij hebben familie in Schotland en daar zijn er niet zomaar jobs om te rapen. Kinderen worden niet gemotiveerd om naar school te gaan, laat staan om te werken. Kinderen krijgen geen voorlichting op school dus worden ze zwanger als ze tiener zijn om dan die trend door te zetten aan hun kinderen. De jobs worden ook niet goed betaald dus hoe kan je dan in een neoliberale maatschappij mee? Dan wordt de kloof des te groter.

3) Neoliberalisme is gevaarlijk op psychologisch vlak.

Het systeem breng het slechtste in een mens naar boven en onderdrukt het beste. Daar ga ik ook mee akkoord. Dat zie je in het onderwijs ook, kleuters worden gescreend op vaardigheden om al in de juiste economische richting terecht te komen. Kinderen en jongeren moeten doen wat ze graag doen en dat gaat veel meer opleveren dan ze al in een bepaalde richting te duwen. Het neoliberalisme is een systeem dat de mens niet toelaat om autonoom te denken. Uit onderzoek blijkt dat onze scholieren gebrekkige en democratische attitudes hebben. Dit komt door de indoctrinatie van het neoliberalisme. Waar is onze kritische zin naartoe? Ik vind het niet erg om alles is in twijfel te trekken en zelf je conclusies te trekken uit situaties. Zelfs de media is neoliberalisme, zij laten ook enkel de dingen zien die ze willen en af en toe is nadenken of de dingen die ze zeggen of laten zien wel kloppen is de eerste stap om het systeem te doorbreken.

4) Het laatste is eigenlijk hoe moeten we reageren? Maar vooral tegen wie of wat moeten we reageren? 

Deze stelling vat het mooi samen: Nooit waren we zo vrij. Nooit hebben we ons zo machteloos gevoeld.

We zullen moeten inleveren om het systeem te veranderen. Daar ga ik mee akkoord sowieso zullen we uit onszelf dingen moeten veranderen om een ander systeem te creeëren. Vooral op econmisch vlak , de economie MOET ondergeschikt blijven aan de maatschappij en niet omgekeerd. De inlevering moet de maatschappij ten goede komen en niet de economie. Daarom dat het in sommige scandanivische landen zo goed gaat. Zij voeren dingen in de maatschappij in bijvoorbeeld een basisloon voor iedereen, daarbij kiest iedereen zelf of ze willen werken, hoeveel ze willen werken of ze willen thuisblijven. Niemand maalt er om want iedereen krijgt hetzelfde. Misschien is het ook is tijd dat we de schuld niet meer bij een ander leggen maar kijken wat kunnen wij individueel, concreet doen om terug een soort van burgerzin te krijgen, terug burger te worden in plaats van enkel een consument. 

een andere wending in mijn leven

Het idee dat ik totaal iets anders wou met mijn leven, kwam door mijn ontslag in 2013. Dat verandert een mens wel, na 7 jaar het beste van mezelf te geven, ineens van de ene dag op de andere, je moet niet meer terugkomen. Geen bedankje, geen bloemen, geen flesje wijn, geen goedendag, gewoon niets... betekende die 7 jaar dan niets? Het was net alsof ik gedumpt was en dan denken, wat heb ik gedaan? Het kwam door de crisis ok, maar er waren nog anderen mensen, die konden toch ook gaan? Maar dan moest het moeilijkste nog beginnen ---------> Wat nu? Wat ga ik doen met mijn leven? Wat wil ik nog bereiken? Werk zoeken dan maar, dat verliep niet zoals ik had gehoopt er is geen werk, schrijnend maar wel de realiteit of je hebt niet genoeg ervaring of je hebt niet het juiste diploma. Je moet op de duur wel werk hebben want van een uitkering alleen kan je niet leven. Dus werk ik als poetshulp, op zich de meest dankbare job ooit want iedereen is zeer tevreden als ik geweest ben en hun huis blinkt en fris ruikt. Maar ik wil meer, ik wil iets doen dat ik graag doe, als we dan toch allemaal tot ons 67 moeten werken dan best van een passie je beroep maken. Maar wat doe ik graag? Wat is mijn passie? Dat is gemakkelijk, met kinderen werken, dat is mijn passie, ik heb er zelf 2 en dat is fun gegarandeerd. Kleuterjuffen hebben altijd mijn interesse gewekt, hoe doen die dat toch zo elke dag die kinderen stimuleren, hen dingen bijbrengen dat alleen kleuterjuffen op hun magische manier kunnen en hen de beste kleutertijd ooit geven. Ik ben gaan observeren in een kleuterklasje en dat bevestigde alleen mijn vermoeden DIT IS HET! Die kinderen zijn mijn passie, ik wil de kinderen ook iets bijbrengen in hun nog zo'n kleine wereldje, ik wil hun wereld ietsje groter maken en vooral een goede juf zijn, eentje dat ze zich misschien later nog kunnen herrinneren dat is wat ik wil! En zo belanden we hier vandaag, ik ben eraan begonnen mijn lange tocht naar de meest fantastische tijd in mijn leven: kleuterjuf worden. Ik doe het in afstandsonderwijs ik heb hiernaast nog een man, kinderen en een huishouden oh ja en mijn job. Kleuterjuf worden is niet enkel knutselen hoor nee er zijn een paar diepzinnige vakken bij zoals deze RZL (religie, zingeving en levensbeschouwing) nadenken over het leven, onze samenleving, ons klimaat, onze multiculturele samenleving en de dood...... hoe doe je dat eigenlijk? Dat gaan we dit jaar hier samen ontdekken. Het wordt een lange maar ontzettend boeiende tocht en dat verandert een mens toch ook niet?